SYSTEMATYKA, WYGLĄD
Karaś srebrzysty należy do rodziny
karpiowatych. Pokrojem ciała przypomina karasia zwyczajnego-jest tak samo krępy i wygrzbiecony. Różni się srebrzystą barwą ciała, a także tym, że pierwsze promienie płetw: grzbietowej i odbytowej są grube i lekko piłkowane.

Karaś ten dorasta do 50cm długości, osiągając masę do prawie 4kg.
Zwykle jednak nie przekracza długości 15-30cm.

ŚRODOWISKO ŻYCIA
Karaś srebrzysty nie jest naszym rodzimym gatunkiem-pochodzi z Chin, a więc jego potoczna nazwa "japończyk" nie oddaje prawdy.
Zasiedla przeważnie wody stojące o miękkim dnie
, dobrze zarośnięte. Jest niezwykle wytrzymały na deficyt tlenu i często jego populacja utrzymuje się nawet w małych, zamulonych stawach, gdzie inne ryby mogłyby nie przetrwać. Występuje wtedy przeważnie w dużej ilości, ale skarłowaciałych osobników, nie przekraczając długości 15cm (tutaj z kolei inna potoczna nazwa-"bączek" oddaje rzeczywistość znakomicie).

POŻYWIENIE
Karasie są wszystkożerne, chociaż preferują pokarm mięsny-skąposzczety, larwy owadów, drobne skorupiaki wygrzebywane z dna.
Urozmaicają dietę
miękkimi częściami roślin (np. wywłócznika).

ROZRÓD
Karaś srebrzysty jest gatunkiem dość ciekawym pod względem rozrodu-większość osobników w naszych wodach to samice, do odbycia tarła nie potrzebują samców własnego gatunku. Ikrę do rozwoju pobudza mlecz innych ryb karpiowatych (stąd kolejne, potoczne, nieco pogardliwe określenie tego gatunku-"bękart").
Co ciekawe, w zbiornikach gdzie karaś srebrzysty jest jedynym gatunkiem z tej rodziny, w jego populacji zaczynają występować samce-są mniejsze od samic i żywiej ubrawione-płetwy mają zazwyczaj lekko pomarańczowe zabarwienie, a łuski zielonkawy połysk.

METODY POŁOWU
Dominują tutaj metody gruntowe, jako że karaś pobiera pokarm głównie z dna.
Całkiem dobre wyniki przynieść może połów z koszyczkiem zanętowym metodą "drgającej szczytówki".
Wybór przynęt na tę dość niewybredną rybę jest szeroki, z mojego doświadczenia
wynika że najchętniej atakowane są dżdżownice (rosówki i czerwone robaczki).
Karasie nie gardzą jednak również białymi robakami, pinkami, gotowanym makaronem, kukurydzą, pszenicą i innymi ziarnami, ciastami wędkarskimi.
Warto wypróbowywać różne zestawienia ze sobą poszczególnych przynęt, czyli tzw. kanapki.


Karasie są dość waleczne, nawet te nieduże osobniki-musimy uważać, żeby nie uciekły w gąszcz roślin podczas holu.
Aczkolwiek męczą się stosunkowo szybko i po poskromieniu pierwszych "wybryków" wyholowanie nie nastręcza już większych problemów.

Małe osobniki "japończyka" są najpopularniejszą i najłatwiej dostępną przynętą na drapieżniki do metody żywcowej, ze względu na powszechność występowania, żywotność i dużą wytrzymałość.

REGULAMIN
POŁOWU
Karaś srebrzysty nie posiada wymiaru, okresu ochronnego a także dziennego limitu połowu.