Wygląd


sandacz, chociaż należy do rodziny
okoniowatych, prawie w niczym nie przypomina okonia. Jego ciało jest bowiem wyraźnie wydłużone z dość małą głową, z boków nieznacznie ścieśnione, o zielonkawo szarym grzbiecie i białawym brzuchu. O tym, że obie ryby przynależą do tej samej rodziny świadczyć mogą jedynie występujące na bokach ciała ciemne, poprzeczne smugi, U sandacza na stalowym tle grzebykowatych łusek naliczyć ich możemy od ośmiu do dwunastu. Bardzo charakterystyczne są dwie płetwy grzbietowe, które stykają się ze sobą albo są od siebie nieznacznie tylko oddalone. Na błonach pomiędzy promieniami płetw grzbietowych i ogonowej łatwo można dostrzec liczne, ciemne plamki.
Oczy sandacza jakby lekko opalizowały, co nadaje im nieco niesamowity wygląd. Jeśli wyjętego z wody oglądamy nocą, w świetle latarki, oczy świecą na czerwono. Lśnienie oczu zawdzięcza mocno rozbudowanej warstwie barwnika pochłaniającego światło. Duża ilość barwnika umożliwia sandaczowi wykorzystanie nawet najsłabszych, docierających pod powierzchnię wody, promieni świetlnych. Dzięki temu sandacz doskonale widzi w nocy albo podczas zmętnienia wody. Ponieważ jest jednym z największych naszych drapieżników, jego paszcza sięga swoimi kątami aż za oczy, a typowym znakiem rozpoznawczym są duże „psie” zęby, wystające wyraźnie z przedniej części pyska. Czteroletnie sandacze zwykle osiągają długość 50-60cm i masę 1kg. Po kilkunastu latach
rekordowe okazy osiągają ciężar 15,
a nawet 20kg i długość ciała ponad 130cm.

Żerowanie

wylęg i narybek sandacza odżywia się planktonem, potem fauną denną, a po osiągnięciu długości 5 – 10cm przechodzi na drapieżny tryb życia. Jednak nawet duże sandacze zjadają także larwy ważek, pojedyncze ośliczki, larwy chruścików i żaby.
W rzekach, po deszczu, stosunkowo często zjadają dżdżownice, jednak zawsze podstawowym ich pokarmem są ryby. Ze względu na dość wąskie gardło, podstawą pożywienia dorosłych ryb są stynki i ukleje ale nie gardzi również drobnym leszczem lub karpiem.
Sandacz pobiera pokarm w zasadzie dwa razy w ciągu doby. Pierwsze intensywne żerowanie rozpoczyna się o brzasku i trwa do pełnego wschodu słońca, drugie zaś ma miejsce najczęściej godzinę przed zachodem, a najintensywniej ryby pobierają pożywienie przed samym zmrokiem. Sandacze dobrze widzą i poszukują pożywienia również w pogodną noc, w świetle księżyca i gwiazd. Sandacz tak długo goni upatrzoną zdobycz, dopóki jej nie doścignie lub nie straci z pola widzenia. W trakcie pościgu porusza się w wodzie charakterystyczną dla siebie linią zygzakowatą, atakuje zaś z małej odległości. Szybkość z jaką dopada zdobycz, dochodzić może nawet do 30km/h.

Rozmnażanie

w niektórych wielkich rzekach sandacz rozmnaża się w błyskawicznym tempie, ale w wodzie stojącej są już z tym poważne problemy. W Polsce
sandacz przystępuje do tarła, gdy temperatura wody osiągnie 12°C. Zwykle następuje to w drugiej połowie kwietnia lub na początku maja. Rzeczne sandacze przygotowują gniazda w miejscach płytkich, do 1 metra
o dnie żwirowym, bądź kamienistym z umiarkowanym przepływem wody. Sandacze jeziorowe nie stronią od miejsc głębszych – obecność ikry stwierdzono nawet na głębokościach kilkunastu metrów i co ważne, rozwijała się tam prawidłowo. Czasami ikrę sandacza można znaleźć wśród korzeni roślin lub zatopionych gałęzi drzew. Liczba złożonych w jednym gnieździe jaj wynosi średnio około 200-300 tysięcy. Ikra sandacza jest kleista, jasnożółta i ma średnicę 0,8-1,5mm. Czas inkubacji ikry jest ściśle uzależniony od temperatury wody i może wynosić od 12 dni
przy 10°C do 3 dni przy 20°C. Świeżo wyklute larwy sandacza wykazują dużą wrażliwość na zbyt silne oświetlenie, które może spowodować nawet ich śmierć.

Odżywianie

Wylęg sandacza oprócz drobnych form zooplanklonu zjada również swych później wylęgających się pobratymców. Osobniki dorosłe odżywiają się niedużymi rybami (stynka, płoć, okoń, ukleja i inne). W okresie zimowym sandacz nie zapada w zimowy letarg i w związku z tym nie zaprzestaje pobierania pokarmu. Natomiast w okresie rozrodu nie odżywia się.

Metoda połowu

Łapiąc sandacza możemy korzystać zarówno z metody spławikowej, jak i z przystawki.
Trzeba pozwolić rybie wysunąć pewną ilość żyłki. Zacinamy dopiero wtedy, gdy zaczyna uciekać szybciej.
Możemy spinningować w strefie dna lub toni.
Łowiąc sandacza nie możemy zapominać o zachowaniu odpowiedniej ciszy.
Przy połowie z łodzi zalecane jest wyłożenie jej dna gumą w celu wyciszenia. Wyciąganiu sandacza na brzeg często towarzyszą wielkie emocje.... Połów tej ryby daje satysfakcję każdemu wędkarzowi.

Okres ochronny

od 1 stycznia do 31 maja

Wymiar ochronny

45 cm

Dzienny limit połowu

3 sztuk