SYSTEMATYKA, WYGLĄD
Należy do rodziny
okoniowatych. Kształtem ciała przypomina okonia, jednak płetwy grzbietowe (pierwsza o kolczastych promieniach, druga-miękkich) są połączone. Także ubarwienie jazgarza jest inne, skromniejsze niż u okonia-żółtobrązowe, z odcieniami szarości i gdzieniegdzie zielonkawym połyskiem, z wieloma czarnymi plamkami. Płetwy brzuszne tuż pod piersiowymi. Oprócz kolców w pierwszej płetwie grzbietowej jazgarz ma niewielkie kolce także na pokrywach skrzelowych. Kolejną cechą jazgarza jest duża ilość śluzu na ciele.

Jazgarze mogą dorastać do długości około 30cm, jednak przeciętnie łowione osobniki nie przekraczają 10cm.

ŚRODOWISKO ŻYCIA
Jazgarz występuje pospolicie w wodach niemal całej Polski
, z wyjątkiem górskich potoków. Preferuje czyste zbiorniki, zwłaszcza tam gdzie występuje delikatny
nurt. Spotkamy go również w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku.

POŻYWIENIE
Jazgarze żywią się pokarmem mięsnym, a więc niewielkimi zwierzętami wodnymi, takimi jak larwy ochotki, kiełże, ośliczki czy skąposzczety. Często też zjadają wylęg i ikrę ryb, czym zaskarbiły sobie niewdzięczne miano "chwastu rybiego", czyli gatunku szkodzącego rybom cenniejszym gospodarczo. Zwykle jednak szkodliwość jazgarza jest znacznie przesadzona.


ROZRÓD
Jazgarz odbywa tarło wiosną, głównie w kwietniu i maju.
Ikra jazgarza jest pozlepiana w długie wstęgi za sprawą śluzu. Samica składa ją wśród roślinności, w płytkiej, ciepłej i dobrze natlenionej wodzie.


METODY POŁOWU
Nie musimy zadawać sobie szczególnego trudu, żeby złowić jazgarza-więcej wysiłku wymaga czasem taki dobór przynęty, żeby jazgarze przestały brać. Zwykle sprowadza się to do zakładania przynęt roślinnych, bowiem jazgarze są niezwykle żarłoczne i jeśli w danym zbiorniku jest ich dużo to wszelkiego rodzaju mięsne przynęty-białe robaczki, larwy chruścików, ochotki czy, zwłaszcza-dżdżownice będą notorycznie przez nie atakowane.

Jazgarz ma przy tym tę wadę, że połyka zdobycz od razu głęboko, i jeśli w porę nie zatniemy, to możemy być pewni że połknął haczyk. Przy odhaczaniu musimy uważać na kolce płetwy grzbietowej i pokryw skrzelowych-zagrożony jazgarz "nadyma" je, dzięki czemu jest trudniejszy do połknięcia.

Często jednak rybki te są pożądaną zdobyczą na zawodach wędkarskich, gdyż w krótkim czasie można złowić ich pokaźną ilość.

Często używa się też ich do połowu drapieżników, zwłaszcza sandaczy, metodą "martwej rybki". Nie trzeba wcale obcinać przy tym kolczastej płetwy grzbietowej.

Ponadto mięso jazgarza jest bardzo smaczne (wbrew obiegowej opinii nie jest szkodliwe dla zdrowia
człowieka), jest jednym z najważniejszych składników rosyjskiej zupy rybnej-uchy.

REGULAMIN
POŁOWU
Jazgarz nie posiada ani wymiaru, ani okresu ochronnego, a dzienny limit połowu to 5 kg.